ظلم# التفسير_الأقوم# در نکوهش ظلم همین بس که طبق روایات، ظلم از جنود جهل است، ظلم در نقطه مقابل ایمان است، بدترین توشه راه قیامت و معاد و روز جزا است، مایه پشیمانی و راه نافرمانی حضرت حق و پروردگار متعال و بزرگ‌ترین جرم است. مولانا امام کاظم(ع) ظلم را در ردیف جنود جهل آورده اند. الْإِنْصَافُ الظُّلْم‏ مولانا امیرالمؤمنین(ع) می‌فرمایند: \"الْمُؤْمِنُ لَا يَظْلِمُ\"؛ مؤمن ستم نمی‌کند. مولانا امام صادق(ع) می‌فرمایند: کسی که به مردم ستم می‌کند شیعه ما نیست. \"لَيْسَ مِنْ شِيعَتِنَا مَنْ يَظْلِمُ النَّاس\"؛ کسی که به مردم ستم می‌کند شیعه ما نیست. مولانا امیرالمؤمنین(ع) می‌فرمایند: \"بِئْسَ الزَّادُ إِلَى الْمَعَادِ الْعُدْوَانُ عَلَى الْعِبَادِ\"؛ ستم کردن به بندگان خدا بد توشه‌ای برای قیامت و روز معاد است. باز مولانا امیرالمؤمنین می‌فرمایند: \"اُبْعُدُوا عَنِ الظُّلْمِ فَإِنَّهُ أَعْظَمُ الْجَرَائِمِ وَ أَكْبَرُ الْمَآثِمِ\"؛ از ستم دوری کنید که بزرگ‌ترین جرم‌ها و بزرگ‌ترین گناهان است. و می‌فرمایند: \"إِنَّ أَسْرَعَ الشَّرِّ عِقَاباً الظُّلْمُ\"؛ در بین بدی‌ها عقاب ظلم از همه زودتر دامن‌گیر ظالم می‌شود. حضرت ختمی مرتبت رسول خدا(ص) می‌فرمایند: \"الظُّلْمُ نَدَامَةٌ\"؛ ستم مایه پشیمانی است. مولانا امام صادق(ع) می‌فرمایند: پدرم می فرمود از ظلم بپرهیزید که دعای مظلوم به آسمان راه دارد. اتَّقُوا الظُّلْمَ فَإِنَّ دَعْوَةَ الْمَظْلُومِ تَصْعَدُ إِلَى السَّمَاء و قال أيضا: خَمْسُ دَعَوَاتٍ لَا يُحْجَبْنَ عَنِ الرَّبِّ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى دَعْوَةُ الْإِمَامِ الْمُقْسِطِ وَ دَعْوَةُ الْمَظْلُومِ يَقُولُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ لَأَنْتَقِمَنَّ لَكَ وَ لَوْ بَعْدَ حِينٍ وَ دَعْوَةُ الْوَلَدِ الصَّالِحِ لِوَالِدَيْهِ وَ دَعْوَةُ الْوَالِدِ الصَّالِحِ لِوَلَدِهِ وَ دَعْوَةُ الْمُؤْمِنِ لِأَخِيهِ بِظَهْرِ الْغَيْبِ فَيَقُولُ وَ لَكَ مِثْلُهُ. و می‌فرمایند: \"مَنْ أَكَلَ مَالَ أَخِيهِ ظُلْماً وَ لَمْ يَرُدَّهُ إِلَيْهِ، أَكَلَ جَذْوَةً مِنَ النَّارِ يَوْمَ الْقِيَامَةِ\"؛ کسی که مال برادرش را به ستم بخورد و به او پس ندهد، فردای قیامت قطعه‌ای از آتش به خورد او داده می شود. باز مولانا امیرالمؤمنین علی (ع) می‌فرمایند: وَ اللَّهِ لَأَنْ أَبِيتُ عَلَى حَسَكِ السَّعْدَانِ مُسَهَّداً أَوْ أُجَرَّ فِي الْأَغْلَالِ مُصَفَّداً أَحَبُّ إِلَيَّ مِنْ أَنْ أَلْقَى اللَّهَ‏ سُبْحَانَهُ وَ تَعَالَى وَ رَسُولَهُ- يَوْمَ الْقِيَامَةِ ظَالِماً لِبَعْضِ الْعِبَادِ وَ غَاصِباً لِشَيْ‏ءٍ مِنَ الْحُطَامِ إِلَى أَنْ قَالَ وَ اللَّهِ لَوْ أُعْطِيتُ الْأَقَالِيمَ السَّبْعَةَ بِمَا تَحْتَ أَفْلَاكِهَا عَلَى أَنْ أَعْصِيَ اللَّهَ فِي نَمْلَةٍ أَسْلُبُهَا جِلْبَ شَعِيرَةٍ مَا فَعَلْتُهُ. به خدا قسم اگر بیدار بر روی خارهای خشک بیابان صبح کنم و دست و پا بسته در زنجیر بر زمین کشیده شوم، بیشتر دوست دارم تا در حالی خداوند عزو جل و رسول خدا(ص) را ملاقات کنم که به یکی از بندگان خدا ستم کرده یا چیزی از مال دنیا را غصب کرده باشم... تا آنجا که فرمودند: به خدا قسم اگر اقلیم‌های هفت‌گانه را با هر چه در زیر آسمان دارند به من بدهند که پوست جویی را به ستم از مورچه‌ای بگیرم، نخواهم کرد. و در سخنی دیگر می‌فرماید: \"ظُلْمُ الْمَرْءِ فِي الدُّنْيَا عُنْوَانُ شَقَائِهِ فِي الْآخِرَةِ\"؛ کسی که در دنیا ستم می‌کند ستم او نشانه بدبختی‌اش در آخرت است. هرگاه و با هر توجیه و مصلحلت اندیشی، قوانینی غیر از احکام و مقررات الهی، در جامعه انسانی به موقع اجراء در آیند و یا هرگاه به جای امام معصومی (ع) که از جانب خدا و به لسان رسول خدا (ص) به اسم و مشخصات، به عنوان سرپرست امور عباد و بلاد الهی تعیین شده است، فرد یا گروه دیگری بر مردم حاکم شوند، قطعا امور سیاسی، قضایی، فرهنگی، اقتصادی و نظامی جامعه را، و لو به سهو و اشتباه، بر خلاف ما انزل الله و بر خلاف دستورهای خداوند سبحان و رهنمودهای پیامبران خدا علیهم صلوات الله و بر خلاف منویات حجت خدا و امام زمان خود (ع) سرپرستی و اداره خواهند کرد. در لسان قرآن کریم ، کسانی که جامعه انسانی را نه بر اساس احکام و مقررات الهی ، بلکه طبق منافع و مصالح روزمره سیاسی و با نقض آشکار احکام الهی و ایجاد بدعت های رنگارنگ در دین خدا، اداره می کنند، و القاب و جایگاه های امام حق (ع) را غصب و به خود نسبت می دهند، ظالم و فاسق بلکه کافر هستند. سند این سخن کتاب خدا قرآن کریم است: قرآن کریم ، سوره مائده آیات 44 تا 47 را ملاحظه فرمایید: وَ مَنْ لَمْ يَحْكُمْ بِما أَنْزَلَ اللَّهُ فَأُولئِكَ هُمُ‏ الظَّالِمُون‏ و وَ مَنْ لَمْ يَحْكُمْ بِما أَنْزَلَ اللَّهُ فَأُولئِكَ هُمُ الْفاسِقُون‏ و وَ مَنْ لَمْ يَحْكُمْ بِما أَنْزَلَ اللَّهُ فَأُولئِكَ هُمُ‏ الْكافِرُونَ‏. نمونه بارز این ظلم بزرگ را پس از ترور و شهادت رسول خدا (ص) توسط اصحاب صحیفه ملعونه و در سقیفه بنی ساعده و در خلافت ابی بکر و عمر و عثمان و معاویه و بنی امیه و بنی مروان و بنی عباس و بنی عثمان و در حاکمیت گروه ها و حکومت های به اصطلاح اسلامی دیروز و امروز شاهد هستیم. به همین جهت، از دیدگاه قرآن کریم و عترت طاهره ، ظلم به این مفهوم همان کفر و همه این دست ستمگران که از آنها به ظلمه و حکام جور تعبیر می شود ، همچنین پیروان و هوادارن آنها ظالم و منافق و مسلم الدنیا و کافر الآخره هستند، هرچند نماز بخوانند و روزه بگیرند و حج به جا آورند و صدقه دهند. اصطلاح های ظلمه، حکومت جائره و حاکم جائر و احکام خاص تعامل با آنها مثل امر به معروف و نهی از منکر، مهاجرت، تقیه، جهاد و شهادت، برآمده از همین تعریف هستند. Show Less >>