#ظلم #التفسير_الأقوم واژه ظلم، یک مفهوم عام و قابل انطباق بر مصادیق گوناگون و متعدد است که می‌توان آن را در همه ابعاد زندگی بشر اعم از جوارحی و جوانحی ملاحظه کرد. هر رفتار یا گفتار یا باوری که انسان را از مسیر حق به سوی باطل سوق دهد و از حدود الهی خارج کند، مصداقی از مصادیق ظلم است. ظلم در ارتباط با خود انسان، در ارتباط با خداوند سبحان و در ارتباط با همنوعان و تک تک خلایق جهان، با اجزاء و اعضای طبیعت و یا سایر موجودات، قابل مصداق یابی است و در واقع انواع و مصادیق ظلم می‌توانند در حوزه فردی و اجتماعی، محیط زیست و محیط طبیعی، موجودات و پدیده های فراطبیعی ، مادی و معنوی بازیابی شوند و تقریبا همه ابعاد و شئون زندگی بشر را شامل می‌شوند. با توجه به معنای ظلم که همان زیر پا گذاشتن معیارها و استانداردهای خردمندانه و خدا پسندانه و خروج از حدود و معیارهای مطلوب الهی است، نقض این حدود در همه ابعاد و روابط انسان چه در ارتباط با خدا، چه در ارتباط با خود و یا در ارتباط با همنوعان و طبیعت پیرامون انسان، ظلم به آنها هم محسوب می‌شود. این تجاوز از حدود الهی، منجر به دور شدن انسان از هدف خلقت و رشد نکردنِ در مراتب بندگی خداست. هدف خلقت چیست؟ پروردگان سبحان در سوره ذاریات، آیه ۵۶ بیان فرموده است. قال الله الحکیم: ﴿وَمَا خَلَقْتُ الْجِنَّ وَالْإِنْسَ إِلَّا لِيَعْبُدُونِ﴾ «و پریان و آدمیان را نیافریدم جز برای آنکه مرا بپرستند». و في كتاب علل الشّرائع‏ ص 9 ح 1 ، بإسناده إلى أبي عبد اللَّه- عليه السّلام- قال‏: خرج الحسينُ بنُ عليٍ على أصحابِهِ فقال: أيّها النّاس، إنّ اللَّهَ ما خلقَ العِبادَ إلّا لِيعرفُوه، فَإذَا عَرَفُوهُ عَبَدُوه، فَإذَا عَبَدُوهُ اسْتَغْنُوا بِعِبَادَتِهِ عَنْ عِبادَةِ مَنْ سِوَاه. فقال له رجلٌ: يا ابن رسول اللَّه، بأبي أنت و أمّي، فما معرفةُ اللَّه؟ قال: معرفةُ أهلِ كلِّ زَمَانٍ إمَامَهم الَّذي تَجبُ عَلَيهم طَاعَتُه. پس هدف از خلقت ما شناخت خداوند متعال و پرستش او و دوری از اله های غیر او است. اما این هدف بدون شناخت امام زمان و حجت بالغه الهی و اطاعت از ایشان قابل تحقق نیست. به تعبیر دیگر، عدل، در دوران ما، همان تبعیت از امام عصر ارواحنا لتراب مقدمه الفداء است و ظلم، چیزی جز نافرمانی و عدم اطاعت از آن بزرگوار و برگزیدن غیر ایشان بر ایشان نیست. هر كس بر مولانا حضرت بقیه الله الاعظم عج پيشى بگیرد، از دين خدا بيرون می رود و هر كه از آن بزرگوار عقب بماند، غرق و هلاک می شود و هر كه با آن حضرت مخالفت كند به تباهى كشيده می شود و هر كس همراه و همگام آن امام حق عج باشد به مقصد سعادت می رسد. فإن من تقدم عليهم مَرَق و من تخلف عنهم غَرِق و من خالفهم مُحِق و من لزمهم لحِق‏. همه ظلم ها و ستم‌هایی که ما مرتکب می شویم ، سبب دوری ما از امام زمانمان عج و مانع رشد مادی و معنوی ما و سد راه ما جهت وصول به سعادت جاویدان و موجب گرفتاری ما به انواع بلا و عذاب الهی می شوند. از این جهت ، هر ظلم و ستمی که با زیرپا گذاشتن حدود الهی،از ما صادر شود، پیش از آنکه ظلم به دیگران باشد، ظلم به نفس است. چنانکه پروردگار منان در سوره طلاق، آیه ۱ می فرمایند: ﴿مَنْ يَتَعَدَّ حُدُودَ اللَّهِ فَقَدْ ظَلَمَ نَفْسَهُ﴾ هر کس از احکام الهي پای فراتر نهد، بی‌گمان به خویش ستم کرده است. چرا؟ چون ضرر اصلی‌ آن تعدی به خود او برمی‌گردد و با آن تعدی به عذاب الهی گرفتار می شود. همچنین در سوره بقره آیه 231 می فرمایند: ﴿لَا تُمْسِكُوهُنَّ ضِرَارًا لِتَعْتَدُوا وَمَنْ يَفْعَلْ ذَلِكَ فَقَدْ ظَلَمَ نَفْسَهُ﴾؛ «به همسران مطلقه خود برای طولانی کردن مدت عده طلاق یا طلاق مجدد، رجوع نکنید تا به آنها زیان برسانید و (به آنها) ستم کنید و هر کس چنین کند، به خود ظلم کرده است» . چرا؟ چون انسان با هر بار ستم کردن به دیگران، در واقع به خود ظلم می کند و از مقام قرب الهی و بهشت رضوان او دورتر می شود و حتی با انجام برخی از ظلم ‌ها مثل شرک به خداو تکذیب و قتل انبیاء و اوصیاء و امثال آن بهشت الهی را بر خود حرام می کند. چنانکه مولانا امیرالمؤمنین علی علیه السلام در احتجاج خود با آن زندیق فرمودند: \"وَ لكِنْ كانُوا أَنْفُسَهُمْ يَظْلِمُونَ‏ إِذْ حَرَمُوهَا الْجَنَّةَ وَ أَوْجَبُوا عَلَيْهَا خُلُودَ النَّار\"). حدودی را که خداوند برای بشر قرار داده است، یا مبین رابطه درست انسان با ذات باری‌ تعالی است و نحوه ی ارتباط انسان را با خالقش معلوم می کند، یا، حدود الهی بیانگر نحوه تعامل انسان با خودش است و یا این حدود، نشانگر نحوه ارتباط صحیح و رفتار عادلانه فرد با همنوعانش است یا این حدود نحوه ی ارتباط صحیح انسان را با خلایق دیگر و طبیعت پیرامونش بیان می کنند. در کتاب مصباح الشریعه ص 5 از قول ششمین اختر تابناک آسمان ولایت و امامت مولانا امام صادق علیه السلام به این حقیقت تصریح شده است: \"قَالَ الصَّادِقُ(ع): أُصُولُ الْمُعَامَلَاتِ تَقَعُ عَلَى أَرْبَعَةِ أَوْجُهٍ مُعَامَلَةُ اللَّهِ وَ مُعَامَلَةُ النَّفْسِ وَ مُعَامَلَةُ الْخَلْقِ وَ مُعَامَلَةُ الدُّنْيَا\" Show Less >>